งานช่างโลหะ มีมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาลในอาณาจักรล้านนาก่อนที่จะตั้งกรุงสุโขทัยเป็น ราชธานี และได้มีการสืบทอดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมเรื่อยมาจนถึงสมันปัจจุบัน ซึ่งปรากฏเป็นหลักฐานจดหมายเหตุและพงศาวดาร รวมทั้งกล่าวถึงงานโลหะบ้าง
ในอดีตงานช่างโลหะจะเรียกว่า งานช่างบุ หรืองานช่างสลักดุน ที่ล้วนเป็นงานช่างที่นำโลหะชนิดต่างๆ เช่น ดีบุก เงิน ทองแดง ทองคำ หรือโลหะอื่นๆ ที่หลอมละลายตัวง่าย มาสร้างสรรค์เป็นงานโลหะประดิษฐ์ในรูปแบบงานศิลปกรรมไทยที่มีคุณค่าสูงยิ่ง ให้ราชสำนักโดยเฉพาะ เครื่องราชูปโภค เครื่องทอง เครื่องประกอบราชพิธีของพระมหากษัตริย์ เครื่องประดับตกแต่งต่างๆ พระพุทธรูป สถูป เจดีย์ พระปรางค์ มณฑป ฯลฯ ตลอกจนเครื่องใช้ต่างๆ เช่น พาน ขัน ถาด ผอบ โถ โกศ เป็นต้น
งานช่างโลหะถือว่า เป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือ ทักษะ และความประณีตเป็นอย่างมาก ในการตกแต่งผิวโลหะภายนอกของงานประเภท ศิลปะภัณฑ์ ครุภัณฑ์ และสถาปัตยกรรมบางลักษณะเพื่อให้มีคุณค่าสวยงาม และมั่นคงถาวร
|